„Imagine / Wyobraź sobie… Dostrajanie jako dźwiękowe praktyki spekulatywne”

Jeśli chcemy uważniej przyjrzeć się rzeczom wokół nas to może warto zacząć od tych z którymi łączą nas silne relacje. To te elementy rzeczywistości, które meblują nasze życie prywatne i zawodowe. Np. muzyk spędzający ze swoim instrumentem kilka godzin dziennie przez wiele lat – ich relacja jest bardzo silna, a znajomość unikalnej natury, zalet i wad, kaprysów i nastrojów instrumentu jest ogromna.  Podobnie rzecz się ma z ideami, tekstami, dziełami sztuki, obiektami które silnie zaistniały w świadomości społecznej.

W naszym projekcie postanowiliśmy przyjrzeć się „Imagine” autorstwa Yoko Ono i Johna Lennona. To obiekt, który łatwo opowiedzieć poprzez cechy zazwyczaj przypisywane ludziom: sprawczość, ogromny wpływ, ambicja zmiany, polityczny program, ale również zawód, rozczarowanie, „zmęczenie” itp. Praca to trzy partytury tekstowe inspirowane tradycją Fluksusu, a konkretnie cyklem „Grapefruit”  Yoko Ono. Cykl ten był też inspiracją dla oryginalnego utworu „Imagine” (wiele z partytur Yoko Ono rozpoczyna się od instrukcji: „wyobraź sobie…”) . Przetworzoną, pozbawioną antropocentrycznych kontekstów piosenkę można usłyszeć też jako swoisty hymn strategii spekulatywnych. Każda z trzech tekstowych partytur pokazuję inną, kluczową fazę z „życia Imagine”. Mamy:

– obiekt młody (70-te lata, czasy rewolucji obyczajowej): YOUNG SONG PIECE

– zmęczony wyzyskiem popkulturowej machiny  (hiperkapitalizm obecnie): TIRED SONG PIECE

– i utwór umierającej piosenki (w spekulowanej przyszłości): THE LAST SONG PIECE.

Piszę o piosence jak o sprawczym, witalnym obiekcie, który ma swoje cele (change everything!), doświadcza zawodu i zmęczenia (reaguje coraz wolniejszym tempem), i jakiejś formy „śmierci” w wymyślonej przyszłości (ostatnia kopia odtwarzana na magnetofonie z wyczerpującą się baterią).

Każda z trzech partytur to również propozycja spekulatywnych ćwiczeń muzycznych, za pomocą których mamy podjąć próbę dostrojenia się do kolejnych faz „życia” obiektu. Dzieje się to poprzez zaangażowanie różnych strategii – możemy „wyobrażać sobie”, możemy zaśpiewać na głos lub w myślach, możemy też usłyszeć przetworzone wersje ścieżki wokalnej Lenonna (dzięki dołączonym plikom audio).

/

If we want to take a closer look at the things around us, it may be worth starting with those with whom we have strong relationships. These are the elements of reality that furnish our private and professional lives. For example, a musician who spends several hours a day with his instrument for many years – their relationship is very strong, and the knowledge of the unique nature, advantages and disadvantages, whims and moods of the instrument is enormous. The same applies to ideas, texts, works of art, objects that have become strongly present in the social consciousness.

For our project, we decided to look at „Imagine” by Yoko Ono and John Lennon. It is an object that is easy to tell through features usually attributed to people: agency, huge influence, ambition for change, political agenda, but also disappointment, disappointment, „fatigue”, etc. The work consists of three text scores inspired by the Fluksus tradition, specifically the „Grapefruit” series by Yoko Ono. This series was also the inspiration for the original song „Imagine” (many of Yoko Ono’s scores begin with the instruction: „imagine…”). Processed, devoid of anthropocentric contexts, the song can also be heard as a specific anthem of speculative strategies. Each of the three textual scores shows a different key phase in „Imagine’s life”: We have

– a young object (the 1970s, the time of the moral revolution, YOUNG SONG PIECE),

– tired of the exploitation of the pop culture machine (currently hyper-capitalism, TIRED SONG PIECE)

– and dying (in the speculated future, THE LAST SONG PIECE).

I write about the song as a causative, vital object that has its goals (change everything!), experiences disappointment and fatigue (reacts at an increasingly slower pace), and some form of „death” in an imaginary future (last copy played on a tape recorder with a dead battery ).

Each of the three scores is also a proposal of speculative musical exercises, with the help of which we are to try to tune in to the subsequent phases of the „life” of the object. This is done by engaging various strategies – we can „imagine”, we can sing out loud or in our minds, we can also hear processed versions of Lenonn’s vocal track (thanks to the included audio files).