MROŹNO / Janik, Kowalski, Zapała

‚Frozen’ images emerged from nature. They were created by nature with discreet help from the authors. Contrary to appearances, they are not – as it might seem – abstract, but hyperrealistic. „Frosty” are nature and its illustration. In them, you can see forms from the world of plants, animals, geological formations or weather phenomena. The details of „Frozen”, viewed in a large magnification, reveal a surprising microcosm and kinship between inanimate and animated nature. Leaves of plants, flower buds, feathers, fur, but also mountain ranges have replicated themselves.

How is this possible? As the physicist and mathematician Freeman Dyson said: It is a real miracle that mathematics turns out to be the language that nature speaks to us.

The sound-space surroundings was created by Rafał Zapała from „sound granules” – a composed string polyphonic path that reflects the idea of ​​fractals in music. Because of the open form of the composition, without beginning and end, in the version of interactive installation it becomes an instrument, being also generative music – as Zapała writes.

/

Obrazy „Mroźne” wyłoniły się z natury. Zostały stworzone przez przyrodę przy dyskretnej pomocy autorów. Wbrew pozorom nie są — jak by się mogło wydawać — abstrakcyjne, ale hiperrealistyczne. „Mroźne” są naturą i jej ilustracją. Widać w nich formy ze świata roślin, zwierząt, geologiczne formacje czy zjawiska pogody. Oglądane w dużym powiększeniu detale „Mroźnych” ujawniają zaskakujący mikrokosmos i pokrewieństwa pomiędzy naturą nieożywioną i ożywioną. Liście roślin, pączki kwiatów, pióra, sierść, ale też górskie pasma odwzorowały się same.

Jak to możliwe? Jak powiedział fizyk i matematyk Freeman Dyson: To istny cud, że matematyka okazuje się językiem, jakim przemawia do nas natura.

Otaczająca je przestrzeń dźwiękowa została wykreowana przez Rafała Zapałę z „granul dźwiękowych” – skomponowanej smyczkowej ścieżki polifonicznej, która odzwierciedla ideę fraktali w muzyce. Ponieważ utwór jest formą otwartą, bez początku i końca, w wersji instalacji interaktywnej staje się wręcz instrumentem, będąc zarazem muzyką generatywną – jak pisze Zapała.