Operka/MIZOFONIA

OPERKA anARCHE

rozproszony teatr oper(k)owy 

OPERKA TO IDEA MAŁYCH, KAMERALNYCH SPEKTAKLI OPER(K)OWYCH, RADYKALNIE LOKALNYCH – TWORZONYCH W OPARCIU O ARTYSTYCZNE ŚRODOWISKO POZNANIA I REGIONU WIELKOPOLSKIEGO. PROJEKT TRAKTUJEMY JAKO PILOTAŻ NOWEJ, ROZPROSZONEJ, SPOŁECZNEJ INSTYTUCJI KULTURY.

IDEA / MANIFEST

INSTYTUCJONALNY TEATR OPEROWY TO MASYWNY OKRĘT, KTÓRY ZAZWYCZAJ PORUSZA SIĘ TYLKO PO OCZYWISTYM SZLAKU GŁÓWNEGO NURTU. TO CIĘŻKA MACHINERIA INSTYTUCJONALNYCH UWARUNKOWAŃ, WIELOLETNICH PRZYZWYCZAJEŃ WYSELEKCJONOWANEJ PUBLICZNOŚCI, STANDARDOWYCH RYTUAŁÓW I TRADYCYJNIE WYDEPTANYCH ŚCIEŻEK. MA ONA PRAWDOPODOBNIE WCIĄŻ DO ODEGRANIA SWOJĄ ROLĘ JAKO ŹRÓDŁO KULTURALNEJ MIESZCZAŃSKIEJ ROZRYWKI I DYSTRYBUCJI PRESTIŻU. NAS JEDNAK INTERESUJE ODZYSKANIE OPEROWEJ FORMY DO AKTUALNYCH CELÓW SZTUKI PRZYDATNEJ, ZAANGAŻOWANEJ I ANGAŻUJĄCEJ, JAKO LABORATORIUM NOWYCH FORM, NOWYCH DOŚWIADCZEŃ I NOWYCH RELACJI SPOŁECZNYCH. OD TRADYCYJNYCH OPEROWYCH IDOLI BLIŻSI SĄ NAM RACZEJ REFORMATORZY TEATRU JAK NP.: HEINER GOEBBELS, MILO RAU CZY GRUPA RIMINI PROTOKOLL. OD KLASYKÓW MUZYKI ZACHODNIEJ BLIŻSZE SĄ NAM AKTUALNE NURTY RÓŻNYCH KULTUR MUZYCZNYCH (AKADEMICKICH, MIEJSKICH, ETNICZNYCH), MUZYKI KOMPONOWANEJ, IMPROWIZOWANEJ, NOWEJ ELEKTRONIKI I TRADYCJE SOUND-ARTU. PROPONUJEMY MIKRO-INSTYTUCJĘ ROZPROSZONĄ I NOMADYCZNĄ.

PRZEDSTAWIAMY PAŃSTWU  O P E R K Ę .

KAMERALNOŚĆ/ MOBILNOŚĆ/ NOMADYCZNOŚĆ

ZAMIAST WYSOKOBUDŻETOWYCH, MONUMENTALNYCH REALIZACJI PROPONUJEMY FORMAT PRAC NIEWIELKICH, KAMERALNYCH, KTÓRE MOŻNA ZMIEŚCIĆ W ZWYKŁEJ FURGONETCE.

PROPONUJEMY O P E R K I NIEDROGIE, MOŻLIWE DO WYSTAWIENIA ZARÓWNO W SALI TEATRU, JAK I W PUBLICZNYCH PRZESTRZENIACH (MIEJSKICH I WIEJSKICH), NA RYNKACH MAŁYCH MIAST, NA LOTNISKACH, W PARKACH I WIEJSKICH REMIZACH – FORMAT DOBRY NA FESTIWALE MUZYKI NOWEJ, OPEROWEJ JAK I NA FESTIWALE TEATRALNE. MIAŁBY ON COŚ I Z TRADYCJI MUZYKI POWAŻNEJ ALE I ROCKOWEGO KONCERTU LUB TECHNO PARTY.

CODZIENNOŚĆ

NIE INTERESUJĄ NAS JUŻ ARCHETYPOWE TEMATY, MITY I APDEJTY KLASYCZNYCH OPOWIEŚCI. CHCEMY SZUKAĆ INSPIRACJI W CODZIENNYCH LOKALNYCH SPRAWACH. NASZE SPEKTAKLE MAJĄ ZALUDNIAĆ OSOBY Z LOKALNYCH INSTYTUCJI KULTURY, POSTACI Z SĄSIEDZTWA, BARDZIEJ LUB MNIEJ ZNAJOMI/ME , FRAGMENTY PRAWDZIWYCH ROZMÓW, DEBAT CZY STUDENCKICH, BAROWYCH NASIADÓWEK.

„SZUKAMY NOWYCH KLASYKÓW, MITÓW, TRAGEDII I SPRZECZNOŚCI NASZYCH CZASÓW, MITOLOGIZUJĄC BIEŻĄCE WYDARZENIA I AKTUALIZUJĄC MITOLOGIĘ. (…)”

„NIE CHODZI JUŻ TYLKO O PRZEDSTAWIANIE ŚWIATA. CHODZI O JEGO ZMIANĘ. CELEM NIE JEST REPREZENTOWANIE TEGO, CO RZECZYWISTE, ALE UREALNIENIE REPREZENTACJI (…). TEATR NIE JEST PRODUKTEM, JEST PROCESEM PRODUKCYJNYM. PRACE PRZYGOTOWAWCZE, CASTINGI, PRÓBY I ZWIĄZANE Z NIMI DEBATY MUSZĄ BYĆ PUBLICZNIE DOSTĘPNE.” (MILO RAU, MANIFEST NTGENT).

PORZUCAMY AMBICJĘ TWORZENIA DZIEŁ UNIWERSALNYCH. INTERESUJE NAS RACZEJ „OPEROWA PUBLICYSTYKA MUZYCZNA”. BEZ ŻALU ROZSTAJEMY SIĘ Z WIDMEM SZTUKI WYSOKIEJ, PERFEKCJONIZMEM I IDEĄ WIRTUOZOSTWA. ZAMIAST KUNSZTOWNYCH KONSTRUKCJI DŹWIĘKOWYCH STAWIAMY NA PROCES, INTERAKCJĘ Z PUBLICZNOŚCIĄ I PARTYCYPACYJNE FORMY MUZYCZNE (INTERAKTYWNE MASZYNY KONCERTOWE).

(G)LOKALNOŚĆ

NASZ PROJEKT DOTYCZY LOKALNEGO UNIWERSUM – DOBRZE NAM ZNANEGO ŚWIAT(K)A KULTURY I SZTUKI, MIEJSKICH INSTYTUCJI, ORGANIZACJI SPOŁECZNYCH, SĄSIEDZKICH I DZIELNICOWYCH KOLEKTYWÓW. NASZĄ SIEDZIBĄ JEST POZNAŃ I OKOLICE. NIE UKRYWAMY, ŻE WAŻNYM IMPULSEM TAKIEJ RADYKALNIE LOKALNEJ STRATEGII JEST ZOBOWIĄZANIE WYNIKAJĄCE Z ZESZŁOROCZNEJ NAGRODY ARTYSTYCZNEJ MIASTA POZNANIA. PRAGNIEMY W WIELKOPOLSKICH SPRAWACH ŚLEDZIĆ REFLEKSY ZJAWISK GLOBALNYCH.

ZESPÓŁ

NASZYM ZESPOŁEM MA STAĆ SIĘ SZEROKO ROZUMIANE, ROZPROSZONE ŚRODOWISKO TWÓRCZYŃ/CÓW WIELKOPOLSKI. WSZYSCY SIĘ TU ZNAMY. JEST TO ZESPÓŁ NIETRWAŁY, POTENCJALNY, KOLEKTYW „SKRZYKNIĘTY” AD HOC DO KONKRETNEJ REALIZACJI.

PROJEKT MA TEŻ BYĆ SYNTEZĄ NASZYCH OSOBISTYCH WIELOWĄTKOWYCH DOŚWIADCZEŃ WIELU KULTUR MUZYCZNYCH TJ. ŚRODOWISKO IMPROWIZATORÓW I EKSPERYMENTATOREK (KOŁORKING MUZYCZNY), AKADEMICKA MUZYKA WSPÓŁCZESNA (WYDZ. KOMPOZYCJI I WYDZ. JAZZU AKADEMII MUZYCZNEJ, SEPIA ENSEMBLE), ART&SCIENCE (PROJEKTY Z PCSS, HAT CENTER, ALE TEŻ STAŻE W STANFORD UNIVERSITY, UC BERKELEY, STYPENDIUM FULBRIGHTA), DOŚWIADCZENIE TRADYCYJNEGO TEATRU OPEROWEGO („SOLASTALGIA” DLA OPERY POZNAŃSKIEJ), ŚRODOWISKA NOWOCZESNEGO FOLKLORU (POLMUZ, WESELE WIELKOPOLSKIE DLA FESTIWALU MALTA 2022) – NASZE O P E R K I MAJĄ FUNKCJONOWAĆ W POPRZEK TYCH KULTUROWYCH I GATUNKOWYCH PODZIAŁÓW.

ZAMIERZAMY ZAPRASZAĆ ZARÓWNO OSOBY TWORZĄCE ZAWODOWO JAK I AMATORSKO, LOKALNE ARTYSTKI, OSIEDLOWE ZESPOŁY, DOMOWYCH EKSPERYMENTATORÓW O PODEJRZANYCH ZAINTERESOWANIACH DŹWIĘKOWYCH, PARAFIALNE CHÓRY ALE TAKŻE RZEMIEŚLNICZKI, NAUKOWCÓW, PRACOWNICE INSTYTUCJI (TECHNICZNI, AKUSTYCY, KURATORKI I URZĘDNICZKI).

ISTOTNĄ STRATEGIĄ OPER(K)OWĄ MA STAĆ SIĘ UDZIAŁ TZW. EKSPERTÓW CODZIENNOŚCI (ZA RIMINI PROTOKOLL) – ZWYKŁYCH MIESZKANEK I MIESZKAŃCÓW GRAJĄCYCH „SAMYCH SIEBIE”.

CYKLICZNOŚĆ

NASZYM CELEM JEST DZIAŁANIE WIELOLETNIE, CYKLICZNE – PROJEKT W PROCESIE BUDUJĄCY ZE SPEKTAKLU NA SPEKTAKL SWÓJ INDYWIDUALNY JĘZYK, WYTWARZAJĄCY UNIKALNE FORMY WOKALNO-INSTRUMENTALNE, TESTUJĄCY STRATEGIE ŁĄCZENIA ZJAWISK MUZYCZNYCH Z RZECZYWISTOŚCIĄ. NIE JEST TO MOŻLIWE W RAMACH JEDNORAZOWEGO DZIAŁANIA. NIEZBĘDNA JEST EWOLUCJA ŚRODKÓW I TECHNIK, UDANE I NIEUDANE PRÓBY, DZIAŁANIE KTÓRE NIE JEST „PRODUKTEM, A PROCESEM PRODUKCYJNYM.

                               zapała, 11.2022